ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยปี 1 มีรุ่นพี่มาชวนไปบวชพระภาคฤดูร้อน ก็รู้สึก 2 จิต 2 ใจ ใจหนึ่งอยากลอง อีกใจก็อยากกลับไปเยี่ยมบ้านที่ต่างจังหวัด รุ่นพี่ซึ่งเป็นประธานชมรมพุทธมาชวนอีกหลายครั้ง ก็เลยตัดสินใจไปบวช
ในการไปบวชภาคฤดูร้อนครั้งนั้น ไม่ทราบเลยว่าเป็นที่ไหน อย่างไร จะต้องไปเจออะไรบ้าง รู้แต่ว่ามีเพื่อนๆไปด้วยกัน 5-6 คน
ด่านแรกของการฝึก คือ ขึ้นรถไปฝึกภาคสนามที่ค่ายแก่งกระจาน จ.เพชรบุรี เอาละหว่า จะมาบวชทำไมให้มาฝึกในค่ายทหาร ทั้งเหนื่อย ทั้งร้อน กินข้าวก็ไม่อิ่ม นอนก็ไม่สบาย มารู้ที่หลังว่าที่วัดอยากให้ฝึกความอดทน เรียนรู้การอยู่รวมกันเป็นหมู่ใหญ่ๆ เรียนรู้ระเบียบวินัย
ผ่านด่านแรกมาได้ เดินทางเข้าวัดพระธรรมกาย พอถึงวัดก็รับอุปกรณ์การอบรม เป็นกลด เสื่อ ผ้าห่ม ขันน้ำ กล่องอีก 1 ใบ แล้วก็ไปปักกลดกันในลานกัลปพฤษ์ โอ นี่เหรอบ้านเราที่จะต้องอยู่ตลอดการอบรม 2 เดือนในช่วง Summer นี้...
ปักกลดเสร็จพี่เลี้ยงก็พาไปปลงผมกันเลย ใครจะเปลี่ยนใจหนีกลับบ้านก่อน ก็คงจะยากแล้ว ความรู้สึกในการอยู่กลดนี่ มันสบายอย่างประหลาดจริงๆ ขนาดว่านอนบนพื้นตะปุ่มตะป่ำ พื้นที่แค่พอเอาตัวเราแทรกเข้าไปอยู่ได้ แต่กลับหลับสบาย เป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก ตื่นเช้ามาก็ทักเพื่อกลดข้างๆกัน อย่างมีความสุข
การอบรมนั้นเริ่มตั้งแต่ 05.00 น. ช่วงแรกๆเหมือนจะวัดใจ คือ ให้นั่งสมาธิเยอะมาก แถมช่วงค่ำๆยุงก็เยอะ ช่วงนั้นถือว่าต้องอดทนสุดๆ พอใกล้วันบวช ทางพระอาจารย์ก็ให้เขียนจดหมายถึงผู้ปกครอง (สมัยนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือแพร่หลาย) แล้วก็ซ้อมบวชกันอย่างจริงจัง
พวกเราโชคดีมาก ได้ไปบวชที่พระอุโบสถวัดเบญจมบพิตร มีสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ เจ้าอาวาสวัดเบญจมบพิตร เป็นพระอุปัชฌาย์ วันนั้นผมได้กราบขอขมาโยมพ่อ เป็นครั้งแรก นึกไม่ถึงว่าท่าน อยู่ต่างจังหวัด จะเดินทางมาร่วมงานบวชด้วย ดีใจสุดๆๆ
ช่วงท้ายของการบวชได้ไปเดินธุดงค์ระยะทางกว่า 200 กม.จากอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ มายังวัดพระธรรมกาย ใช้เวลาประมาณ 1 สัปดาห์ โดยจะแวะปักกลดตามวัด หรือ โรงเรียนในเส้นทาง ที่เดินผ่าน และจะมีญาติโยมมาคอยถวายภัตตาหารเช้า-เพลในระหว่างทาง บางวันก็เจอพายุฝนกระหน่ำ แต่พวกเราก็อดทน เนื่องจากผ่านการฝึกมาพอสมควรแล้ว
ช่วงเดินเข้าวัดประทับใจมาก จำได้ว่าเดินเข้าทางหน้าโบสถ์ แล้วมีญาติโยมรอทำพิธีล้างเท้าให้ด้วย ปลื้มใจสุดๆเลยครับ
พอจบโครงการ ต้องกลับไปเรียนต่อ จำได้ว่าบรรยากาศเศร้ามากๆ ไม่อยากจากไปเลย หลายคนก็ร้องให้ การอบรมพระภาคฤดูร้อนในครั้งนี้ ช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด ครั้งหนึ่งในชีวิตของผมจริงๆ ทำให้ผมได้รู้ว่าผมยังไม่รู้อะไรในชีวิตอีกเยอะมาก ได้รู้จักวิธีการและมีประสบการณ์นั่งสมาธิ ซึ่งได้นำมาใช้ประโยชน์ได้ทั้งชีวิต ได้รู้ว่าคนเราเกิดมาทำไม เป้าหมายของชีวิต คือ อะไร
กราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระเทพญาณมหามุณี(หลวงพ่อธัมมชโย) ที่ได้จัดโครงการดีๆแบบนี้ให้กับเยาวชน ผู้แสวงหาความจริงของชีวิต อย่างผมและเพื่อนๆอีกมากมาย ได้มาศึกษาเรียนรู้และได้ยึดเป็นหลักในการดำเนินชีวิตต่อไป....
ในการไปบวชภาคฤดูร้อนครั้งนั้น ไม่ทราบเลยว่าเป็นที่ไหน อย่างไร จะต้องไปเจออะไรบ้าง รู้แต่ว่ามีเพื่อนๆไปด้วยกัน 5-6 คน
ด่านแรกของการฝึก คือ ขึ้นรถไปฝึกภาคสนามที่ค่ายแก่งกระจาน จ.เพชรบุรี เอาละหว่า จะมาบวชทำไมให้มาฝึกในค่ายทหาร ทั้งเหนื่อย ทั้งร้อน กินข้าวก็ไม่อิ่ม นอนก็ไม่สบาย มารู้ที่หลังว่าที่วัดอยากให้ฝึกความอดทน เรียนรู้การอยู่รวมกันเป็นหมู่ใหญ่ๆ เรียนรู้ระเบียบวินัย
ผ่านด่านแรกมาได้ เดินทางเข้าวัดพระธรรมกาย พอถึงวัดก็รับอุปกรณ์การอบรม เป็นกลด เสื่อ ผ้าห่ม ขันน้ำ กล่องอีก 1 ใบ แล้วก็ไปปักกลดกันในลานกัลปพฤษ์ โอ นี่เหรอบ้านเราที่จะต้องอยู่ตลอดการอบรม 2 เดือนในช่วง Summer นี้...
ปักกลดเสร็จพี่เลี้ยงก็พาไปปลงผมกันเลย ใครจะเปลี่ยนใจหนีกลับบ้านก่อน ก็คงจะยากแล้ว ความรู้สึกในการอยู่กลดนี่ มันสบายอย่างประหลาดจริงๆ ขนาดว่านอนบนพื้นตะปุ่มตะป่ำ พื้นที่แค่พอเอาตัวเราแทรกเข้าไปอยู่ได้ แต่กลับหลับสบาย เป็นสุขอย่างบอกไม่ถูก ตื่นเช้ามาก็ทักเพื่อกลดข้างๆกัน อย่างมีความสุข
การอบรมนั้นเริ่มตั้งแต่ 05.00 น. ช่วงแรกๆเหมือนจะวัดใจ คือ ให้นั่งสมาธิเยอะมาก แถมช่วงค่ำๆยุงก็เยอะ ช่วงนั้นถือว่าต้องอดทนสุดๆ พอใกล้วันบวช ทางพระอาจารย์ก็ให้เขียนจดหมายถึงผู้ปกครอง (สมัยนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือแพร่หลาย) แล้วก็ซ้อมบวชกันอย่างจริงจัง
พวกเราโชคดีมาก ได้ไปบวชที่พระอุโบสถวัดเบญจมบพิตร มีสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ เจ้าอาวาสวัดเบญจมบพิตร เป็นพระอุปัชฌาย์ วันนั้นผมได้กราบขอขมาโยมพ่อ เป็นครั้งแรก นึกไม่ถึงว่าท่าน อยู่ต่างจังหวัด จะเดินทางมาร่วมงานบวชด้วย ดีใจสุดๆๆ
ช่วงท้ายของการบวชได้ไปเดินธุดงค์ระยะทางกว่า 200 กม.จากอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ มายังวัดพระธรรมกาย ใช้เวลาประมาณ 1 สัปดาห์ โดยจะแวะปักกลดตามวัด หรือ โรงเรียนในเส้นทาง ที่เดินผ่าน และจะมีญาติโยมมาคอยถวายภัตตาหารเช้า-เพลในระหว่างทาง บางวันก็เจอพายุฝนกระหน่ำ แต่พวกเราก็อดทน เนื่องจากผ่านการฝึกมาพอสมควรแล้ว
ช่วงเดินเข้าวัดประทับใจมาก จำได้ว่าเดินเข้าทางหน้าโบสถ์ แล้วมีญาติโยมรอทำพิธีล้างเท้าให้ด้วย ปลื้มใจสุดๆเลยครับ
พอจบโครงการ ต้องกลับไปเรียนต่อ จำได้ว่าบรรยากาศเศร้ามากๆ ไม่อยากจากไปเลย หลายคนก็ร้องให้ การอบรมพระภาคฤดูร้อนในครั้งนี้ ช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด ครั้งหนึ่งในชีวิตของผมจริงๆ ทำให้ผมได้รู้ว่าผมยังไม่รู้อะไรในชีวิตอีกเยอะมาก ได้รู้จักวิธีการและมีประสบการณ์นั่งสมาธิ ซึ่งได้นำมาใช้ประโยชน์ได้ทั้งชีวิต ได้รู้ว่าคนเราเกิดมาทำไม เป้าหมายของชีวิต คือ อะไร
กราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ พระเทพญาณมหามุณี(หลวงพ่อธัมมชโย) ที่ได้จัดโครงการดีๆแบบนี้ให้กับเยาวชน ผู้แสวงหาความจริงของชีวิต อย่างผมและเพื่อนๆอีกมากมาย ได้มาศึกษาเรียนรู้และได้ยึดเป็นหลักในการดำเนินชีวิตต่อไป....
